87. Pokrewieństwo dusz

Nigdy nie miałam wielu przyjaciół, ani nawet szerokiego grona znajomych.
Kilka razy ktoś wyznał mi w chwili szczerości, że w pierwszym kontakcie nie zachęcam do bliższej znajomości. I choć kompletnie nie mam parcia na to, aby we wszystkich wzbudzać pozytywne uczucia lub być przez wszystkich lubiana, od tamtej pory uwrażliwiłam się na to jakie wywieram pierwsze wrażenie i chyba nawet podświadomie staram się być bardziej pozytywna w pierwszych sekundach znajomości.

Wiele kontaktów, które uważałam za przyjaźnie mocno rozluźniły mi się pod wpływem prozy życia. Pewnie sama je też zaniedbałam, z lenistwa, braku czasu... choć jestem przekonana, że wina rzadko leży po jednej stronie! Niestety moja choroba niewiele w tym zakresie zmieniła i podejrzewam, że stała się wręcz gwoździem do trumny niektórych kontaktów. Ale przysięgam, rozpaczać nie będę! Moje życie stało się zbyt krótkie na takie pierdoły!

I tak... jedna ze znajomości bardzo mnie zaskoczyła. Megaaaaa pozytywynie!
Od chwili gdy wiedziała o mojej chorobie (a nawet chwilę wcześniej) wspiera mnie każdego dnia. Niespełna dwieście kilometrów dzielących nasze cielesne jestestwa nie jest w tym żadną przeszkodą. Ba!!! dystans ten nigdy nie był zbyt wielki bym nie usłyszała:
"tylko powiedz! i wieczorem będę u ciebie!"
I nie były to tylko puste słowa. Groźba ta została seryjnie spełniona.

poznałyśmy się tysiąc kilometrów od domu, może życie na obczyźnie tak nas do siebie zbliżyło...
od pierwszej chwili czułam, że jesteśmy pokrewnymi duszami
uwielbiam Jej poczucie humoru
cięte
czasem wręcz czarne
podziwiam Jej pewność siebie, bezkompromisowość
rozbawiają mnie Jej zachowania impulsywno-obsesyjne (czy nie mamy tego samego problemu?)

myślałam, że nasza znajomość nie przetrwa próby czasu, ani tym bardziej odległości
tymczasem staje się coraz bliższa

nawet mój Mąż Ją uwielbia ;-)

z Tobą wolę spędzić ostatnie dni przed czekającymi mnie nieprzyjemnościami, niż pucować mieszkanie na miesiące niemocy... (pamiętaj, że to wyznanie pedantycznej pani domu!)

coraz bardziej się cieszę, że moja Córka otrzymała Twoje imię...
Dziękuję, że jesteś...

I jeszcze muzycznie...