138. Cieszmy się z małych rzeczy, bo wzór na szczęście w nich zapisany jest

Znów mnie wessało...

ŻYCIE!

intensywne

słoneczne

towarzyskie

czasem nawet beztroskie

czasem z natrętną myślą, której nie chcę nawet powtarzać

tak bardzo

CHCĘ

Bóg jeden wie, że przyjmę wszystko

(już się tak z Nim ugadałam, co przyniosło mi pewien spokój)

ale...

tak bardzo chcę

jeszcze

więcej

bardziej

dłużej

Boże... jeśli i Ty mnie czytasz...

proszę...

Łatwiej pokazać niż opisać moje długołikendowe małe rzeczy, które niezmiernie mnie cieszyły...

Żadne z nas już nie pamięta,
Jak beztrosko biegły dni,
Wiele nam nie było trzeba,
Ja i Ty i długo nic.
Nie zadawaliśmy pytań, 
Nie prowadziliśmy gier,
Dziś kalkulujemy wszystko, 
Nie ma w tym szaleństwa, wiem. 
Co z tym możemy zrobić?

Budujemy nasz dom na piasku,
Cena nie gra roli dziś,
Kupiliśmy prawie wszystko, 
Ale wciąż nie mamy nic. 
Chcę pozbierać znowu myśli,
Słyszeć bicie naszych serc,
Widzieć ile szczęścia w sobie,
Kryje każda mała rzecz
Cie-szmy się z małych rze-czy, bo
wzór na szczę-ście w nich zapisa-ny jeest!

Między nami znów zaiskrzy,
Odnajdziemy blask i wdzięk,
Zakończymy smutny shopping
Sztucznych, galerianych szczęść.
I będzie jak dawniej,
Przestańmy się spieszyć, 
Zacznijmy od nowa,
Od tych małych rzeczy.

Budujemy nasz dom na piasku
cena nie gra roli dziś,
kupiliśmy prawie wszystko, 
ale wciąż nie mamy nic. 
Chce pozbierać znowu myśli,
słyszeć bicie naszych serc,
widzieć ile szczęścia w sobie,
kryje każda mała rzecz
Ciesz-my się z małych rze-czy, bo 
wzór na szczę-ście w nich zapisa-ny jeest!

I będzie jak dawniej, 
przestańmy się spieszyć, 
zacznijmy od nowa, od tych małych rzeczy. 138