69. Pa lulu...

Nie spanie prawie całą noc (szczególnie w czasie, gdy powinnam regenerować się po chemii) skutkuje spłodzeniem zamulastego dnia.
Córci daje w kość ząbkowanie, a nam bezsenne noce. Tatuś jest dobry do czasu, gdy tuli w tatusiowych ramionach, koniecznie w trybie chodzącym.
W rodzicielskim łóżku, tryb leżenia, musi już być MAMA. Do tulenia, skubania szyi, miętoszenia polików, wzywania dawno już zapomnianych "cycy". Nawet megaaaa zmęczona nie umiem usnąć z takimi atrakcjami...
Niby odsypiam w dzień. Od dłuższego czasu kilka razy w pochemicznym tygodniu śpię w dzień. Niestety najczęściej pobudkę zarządza Ada, po maksymalnie 2 godzinkach. A ja wstaję zupełnie rozbita, jakby ktoś zerwał mnie w środku nocy. Gdy nie mam roztoczonej opieki nad sobą, jak na przykład dziś w postaci Cioci, która co tydzień przyjeżdża do nas na cały dzień z Grójca (dziękuję!!!!), czasem wolę się w ogóle nie kłaść, bo nie ogarniam dynamicznych sytuacji następujących po pobudce Ady...
Do tego mam problem logistyczny z wprowadzeniem do życia wcześniejszego chodzenia spać ;-( Minus posiadania męża sowy...

Do posłuchania... niepokojąco elektryzujący PR...

polecam ;-)
Noc jest z milczenia skrzydeł ptasich
Gwiazdy z mądrości swoich oczu
Rozkute w planetarnym czasie
po grzbiecie nieba światło toczą
Modlitwa jest z wzniosłości dzwonów
Z zadumy kaplic i organów
Z różańca wpół uśpionych domów
Co na mszę pod kościołem staną
A my z wiecznego niepokoju
Z przelotów wiatru,z garści cienia
Z brzóz przedwieczornych
Które stoją nad cichą rzeką zamyślenia
A my z harmonii i rozdźwięku
Z niecierpliwości strun spragnionych
Które od bólu łzami pękną
Pod gniewem rozpalonych dłoni
A my z wiecznego niepokoju
Z przelotów wiatru,z garści cienia
Z brzóz przedwieczornych
Które stoją nad cichą rzeką zamyślenia
A my z harmonii i rozdźwięku
Z niecierpliwości strun spragnionych
Które od bólu łzami pękną
Pod gniewem rozpalonych dłoni